Fibromiyalji Hastalarındaki Anksiyete/Depresyon ile Maksimal Oksijen Tüketimi Arasındaki İlişki

Abstract

Amaç: Bu çalışmadaki amacımız; Fibromiyalji Sendromu (FMS) hastalarında, önce hastalığa eşlik etmesi beklenen anksiyete ve depresyon ile ilgili hasta şikayetlerini ve egzersiz yaptıkları sıradaki maksimal oksijen kullanma kapasiteleri üzerinden egzersiz toleranslarını belirlemeye çalışmak ve ardından en yüksek oksijen tüketimi ile anksiyete ve depresyon skorları arasındaki ilişkiyi gösterebilmektir. Materyal ve Metot: Erişkin (18-65 yaş aralığında) bireyler iki gruba ayrılarak; birinci gruba (n=30) FMS tanılı hastalar, ikinci gruba (n=30) ise benzer yaş ve aynı cinsiyet özelliğinde bulunan fiziksel ve psikiyatrik muyaeneleri doğal olan sağlıklı kontrol grubu bireyler dahil edilmiştir. Her iki gruptaki hastalara aynı kontrolde önce ondört sorudan oluşan ‘Hastane anksiyete ve depresyon (HAD) ölçeği’ uygulanıp, sonrasında VO2 max (egzersiz sırasında tüketilen en yüksek oksijen miktarı) değeri ölçülmüştür. Bulgular: HAD skor ortalaması hasta grubunda (23.23), kontrol grubu (5.63) ile karşılaştırıldığında, istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha yüksekti (p=0.001). VO2 max değer ortalaması hasta grubunda (21.70 ml / kg / dak), kontrol grubu ile karşılaştırıldığında (34.30 ml / kg / dak), istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha düşüktü (p=0.001). Hasta grubunda, HAD skoru arttıkça VO2 max değerlerinin anlamlı düzeyde daha düşük ölçüldüğü gözlenmiştir (r= -0.507 ve p= 0.043). Sonuç: Depresyon ve anksiyete bulguları FMS hastalarına kontrol grubuna göre daha fazla eşlik etmiştir. Egzersiz sırasındaki maksimal oksijen tüketimi FMS hastalarında kontrol grubuna göre daha kötü olarak ölçülmüştür. FMS hastalarında depresyon ve anksiyete bulguları arttıkça, maksimal oksijen tüketimi de anlamlı düzeyde bozulmuştur Anahtar Kelimeler: fibromiyalji, anksiyete, depresyon, oksijen tüketimi, vo2 max