The Peripheral and Central Effects of Reward-Associated Adipokines

Abstract

Ճարպակալումը զգալի աճ է գրանցել վերջին մի քանի տասնամյակների ընթացքում՝ առաջացնելով մի շարք մարտահրավերներ առողջապահական համակարգի համար, ինչպիսիք են հենաշարժիչ համակարգի գործունեության խանգարումը, տհաճ զգացողությունները և ցավը շարժման և առօրյա գործունեության ընթացքում, հորմոնալ խանգարումները, ինսուլինային ռեզիստենտությունը, նյութափոխանակային, ինչպես նաև սոցիալական և հոգեբանական բնույթի խնդիրներ: Այս փաստն ընդգծում է ճարպակալման պատճառների ուսումնասիրության նշանակալիությունը։ Ճարպակալման ընդհանուր պատճառներից մեկը համարվում է ուղեղի պարգևատրման ուղիների աշխատանքի խանգարումը, որը պատասխանատու է պարգևատրում ստանալու, մշակելու և դրա նկատմամբ պատասխան ձևավորելու հեդոնիկ ասպեկտների համար: Սովի և հագեցման կարգավորման նշանակալի մասնակից է ճարպային հյուսվածքը: Այն արտադրում և արտազատում է մի շարք հորմոններ (ադիպոկիններ), որոնք տեղափոխվում են արյուն-ուղեղային պատնեշով և կապվում իրենց ընկալիչների հետ ուղեղի հոմեոստատիկ և հեդոնիկ կենտրոններում: Уровень ожирения значительно вырос за последние несколько десятилетий, вызывая существенные проблемы для системы здравоохранения, такие как нарушение опорно-двигательного аппарата, неприятные ощущения и боль во время движения и выполнения повседневной деятельности, гормональный дисбаланс, инсулинорезистентность, снижение скорости обмена веществ и, наконец, проблемы социального и психологического характера. Этот факт подчеркивает важность исследований, сфокусированных на причинах ожирения. Одной из основных причин ожирения считается нарушение функционирования системы вознаграждения мозга, ответственной за гедонический аспект получения, обработки и формирования ответа на вознаграждение. Жировая ткань является игроком в регулировании голода и сытости, производя и выпуская гормоны, которые транспортируются через гематоэнцефалический барьер и связываются с их рецепторами в гомеостатических и гедонических областях мозга. Ожирение характеризуется повышенным производством висцеральной и подкожной жировой ткани, что связано с изменением уровней адипокинов, таких как лептин, адипонектин и т.д. Различные адипокины имеют про- или противовоспалительные эффекты. Перепроизводство провоспалительных адипокинов вызывает хроническое воспаление, которое является одной из основных характеристик ожирения.