ЭКСТРАБАУЫРЛЫҚ ПОРТАЛДЫҚ ГИПЕРТЕНЗИЯНЫ МОДЕЛЬДЕУ ӘДІСІ (ЭКСПЕРИМЕНТТІК ЗЕРТТЕУ)

Abstract

На сегодняшний день существует необходимость в разработке метода контролируемого моделирования портальной гипертензии для оценки новых методов лечения данной патологии. Исследование было направлено на оценку результативности метода моделирования экстрапеченочной портальной гипертензии путем пережатия нижней полой вены. Животные были поделены на 4 группы (по n=12). 1 группа контрольная (торакотомия), во 2-й группе выполнялось сужение нижней полой вены на 25%, в 3-й группе сужение на 50%, 4 группа без интервенции. Были определены параметры давления в воротной вене, а также оценена выживаемость на 1,3,7,14,30 сутки. Давление в воротной вене на 30 сутки в 3 группе (14,8±2,1 мм.вод.ст.) было выше, чем в 1-й (10,6±1,9 мм.вод.ст.) и 4-й группах (10,3±1,9 мм.вод.ст.) (р≤0,01), однако, не было статистической значимости между второй группой (13,6±1,8 мм.вод.ст.) (р≥0,05). Оценка выживаемости показала достоверное ее снижение в 2 и 3 группах в сравнении с 1 и 4 группой (р≤0,01). Таким образом, данная методика моделирования позволяет добиться контролируемой модели портальной гипертензии в эксперименте. Ключевые слова:портальная гипертензия, моделирование, нарушение гемодинамики. Бүгінгі таңда порталдық гипертензияны емдеудің жаңа әдістерін бағалау үшін осы патологияны бақыланатын модельдеу әдісін жасау қажет. Зерттеу төменгі қуыс венаны қысу арқылы экстрабауырлық порталдық гипертензияны модельдеу әдісінің тиімділігін бағалауға бағытталған. Жануарлар 4 топқа бөлінді (N=12-ден). 1 топ бақылау (торакотомия), 2-ші топта төменгі қуыс венасының 25%-ға тарылуы, 3-ші топта тарылу 50%, 4-ші топта ешқандай араласу жүргізілілмеді. Қақпа венасындағы қысым параметрлері анықталып, сонымен қатар өмір сүру деңгейі 1,3,7,14,30 күнге бағаланды. 30-шы тәуліктен кейін қақпа венасындағы қысым 3 топта (14,8±2,1, мм су бағ.) 1-ші топқа (10,6±1,9, мм су бағ.) және 4-ші топқа (10,3±1,9, мм су бағ.) қарағанда жоғары болды (р≤0,01), алайда 2-ші топ (13,6±1,8 мм су бағ.) арасында статистикалық маңыздылық анықталмады (р≥0,05). Каплан-Майер бойынша өмір сүруді бағалау 1-ші және 4-ші топтармен салыстырғанда 3-ші және 2-ші топтарда өмір сүрудің статистикалық сенімді төмендегенін көрсетті (р≤0,01).Осылайша, модельдеудің бұл әдісі тәжірибеде порталдық гипертензияның бақыланатын моделіне қол жеткізуге мүмкіндік береді. To date, there is a need to develop a method of controlled modeling of portal hypertension to evaluate new methods of treatment of this pathology. The study was aimed at evaluating the effectiveness of the method of modeling extrahepatic portal hypertension by clamping the inferior vena cava. The animals were divided into 4 groups (n=12 each). Group 1 was a control (thoracotomy), in group 2 a narrowing of the inferior vena cava by 25% was performed, in group 3 a narrowing by 50%, group 4 without intervention. The parameters of pressure in the portal vein were determined, and survival was estimated at 1,3,7,14,30 days. The pressure in the portal vein on day 30 in group 3 (14.8±2.1 mmv.st.) was higher than in group 1 (10.6±1.9 mmv.st.) and group 4 (10.3±1.9 mmv.st.) (p≤0.01), however, not there was a statistical significance between the second group (13.6±1.8 mmHg) (p≥0.05). The assessment of survival showed a significant decrease in it in groups 2 and 3 in comparison with groups 1 and 4 (p≤0.01). Thus, this technique of modeling makes it possible to achieve a controlled model of portal hypertension in an experiment.