LECZENIE ANTYKOAGULACYJNE W OSTRYCH ZESPOŁACH WIEŃCOWYCH I UDARZE NIEDOKRWIENNYM MÓZGU

Abstract

Choroby układu krążenia, w tym ostre zespoły wieńcowe oraz udary niedokrwienne mózgu, stanowią poważny problem współczesnej medycyny. Rocznie w Europie z tego powodu dochodzi do 4 milionów zgonów. Wspólną cechą wymienionych schorzeń jest podłoże niedokrwienne, tym samym postępowanie terapeutyczne obejmuje stosowanie leków o podobnym mechanizmie działania przeciwzakrzepowego. Wyróżnia się leczenie przeciwpłytkowe oraz antykoagulacyjne. Celem stosowania antykoagulantów jest prewencja incydentów zatorowo-zakrzepowych przez hamowanie aktywności enzymów kaskady krzepnięcia, do których zalicza się antagonistów witaminy K, inhibitory trombiny (pośrednie i bezpośrednie) oraz inhibitory czynnika Xa. W niniejszej pracy omówiono aktualny stan wiedzy na temat leczenia przeciwzakrzepowego u pacjentów po ostrym zespole wieńcowym oraz udarze niedokrwiennym mózgu, a także różnice i podobieństwa w algorytmie postępowania.